|
||||||||
“ The Baddest Bad Man in Chicagoland… “ De jonge, opvallende man in rode maatpak op zondag op Swing 2019 zal niemand ontgaan zijn. Hij heet Jamiah Rogers, is nog maar net 23 en was een jaar geleden al in België te zien in de Bananapeel in Ruiselede. Hij maakte er toen samen met Annika Chambers deel uit van de New Blues Generation Tour, sinds 2014 een jaarlijks weerkerend gebeuren, dat aan nieuw jong opkomend blues talent een platform wil geven. Wat schreef Rootstime collega Marc Buggenhoudt vorige zaterdag in Swing over hem? “Jamiah Rogers is een meester in het opbouwen van spanning voor een groot publiek. Met zijn vader Tony Rogers aan de bas en Di’onte Skinner op drums is hij de super guitar hero van een supertrio. Zien is geloven. Hij speelt met riffs, licks, gitaarakkoorden alsof het niets is, een kruising tussen Jimi Hendrix en Buddy Guy. Rogers laat zijn gitaar scheuren, gieren, huilen dat het een lieve lust is steeds oog in oog met het publiek dat wordt omvergeblazen… /… Dit was objectief gezien de meest vernieuwende en beste blues show van de dag, superlatieven schieten te kort of het jouw smaak was of niet…”. Wij kregen na zijn optreden van hem het album uit 2017 met de veelzeggende titel ‘Blues Superman’. Het is een duo-album met 10 eigen nummers, waarop ook zijn vader op bas te horen is en waarop hijzelf ook op bas speelt en achter de drums zit. Jamiah was voorbestemd om muzikant te worden. Hij groeide op in muzikale familie. Zijn vader Tony (de bassist van Jamiah) was gitarist in een band, die soms thuis in de kelder repeteerde. De kleine Jamiah luisterde dan op trap mee. In 2003, op 7-jarige leeftijd nam Jamiah zijn eerste album ‘In the Pocket’ op. Jamiah werd eerst drummer, een heel goede, maar zijn vader vond dat het tijd was voor een nieuw instrument, de gitaar. Wat voor Jamiah de deur groot openzette was zijn deelname aan “The Experience Hendrix Concert Tour” in Chicago in het Chicago Theater. Op zijn 16de was hij de frontman van het power trio Jamiah on Fire & the Red Machine. De rest is ondertussen, anno 2019 “historie”… Na 2 albums met band nam hij solo ‘Blues Superman’ op, waarbij ik wil opmerken, dat hij op zijn 7de al ‘In the Pocket’ opnam. ‘Blues Superman’ is een album met 10 eigen songs. Jamiah laat zijn zangers kwaliteiten horen op de relaxte titelsong en opener “Blues Superman” en zegt dat hij de blues zal spelen “as long as I can…”. Hij wordt funky, wil dansen en feesten en doet zijn 1ste solo’s op “Bourbon St. Bounce”, laat zijn gitaar daarna nog meer spreken op de shuffle “Gone too Long” en “Blues Mama” en heeft het over de kwaliteiten van de mannen vs. vrouwen in “Foolproof”. Het tempo gaat omlaag op “Parental Advice” en hij blijft dan weer funky, als hij het in “Work” over zijn vriendin die hard werkt heeft. Wat reggae zit er in “Let the Tears Fall” en op “The Boy Next Door” -mijn favoriete track op het album- duwt hij het pedaal nog eens diep in, duidelijk met Jimi’s “Voodoo Child” in het achterhoofd. Afronden gebeurt met “Don’t Make Me Famous”, een wat bijzonder nummer met een boodschap, dat al vanaf de intro opvalt. Dit smaakt naar méér! Om af te sluiten herhaal ik wat al eerder gezegd is: “dit is vernieuwend, dit is hoe een jonge blues man moet klinken…”. Dit alles samengevat kan je als voorsmaakje op zijn ‘Blues Superman’ horen, maar live is er nog veel meer extra te zien! “ Jamiah Rogers’ ‘Blues Superman’: This is innovative, this is how a young blues man should sound! ... “ (ESC for Rootstime.be) Eric Schuurmans
Album track list: Album line-up: Discography Jamiah Jones (Band*): |
||||||||
|
||||||||
.jpg)
